مکان یابی و اولویت بندی مکان های مستعد جهت توسعه فیزیکی با روش سلسله مراتبی topsis و سیستم اطلاعات جغرافیایی gis (مطالعه موردی: شهر داریون)

جهانی که در آن زندگی می کنیم، مرتبا در حال تغییر و تحول می باشد. عوامل مؤثر در تغییر و تحولات پدیده ها و عوارض سطح زمین را می توان به دو دسته طبیعی و انسانی تقسیم کرد. پدیده های طبیعی و انسانی در مکان گزینی و توسعه فیزیکی شهرها نقش بسزایی دارند. با توجه به اینکه در گذشته در مکان گزینی شهرها بیشتر به مطالعات انسانی و اجتماعی اکتفا می شد، لازم است علاوه براین مطالعات، به پژوهشهای ژئومورفولوژیکی و محیط فیزیکی شهرها نیز توجه خاصی شود چون ویژگی های ژئومورفیک و توپوگرافیک یک مکان جغرافیایی نه تنها در پراکندگی ویا تجمع فعالیتهای انسانی موثر است، بلکه در نهایت یکی از عوامل موثر در شکـل و سیمـای فیزیکـی ساختهـای فضـایی نیز به شمار می آید و غفلت از این عوامل خسارات هنگفتی را برای شهرها در پی خواهد داشت و توسعه شهرها و سکونتگاه ها به گونه ای صورت خواهد گرفت که محدودیتهای طبیعی و اکولوژیکی مانع از استمرار فعالیتها شده و عملاً بسیاری از سرمایه گذاری های انجام شده به هدر خواهد رفت، به بیانی دیگر توسعه مناسب شهری هنگامی محقق می شود که از سرزمین به تناسب قابلیتهای آن استفاده گردد. بر این اساس شناسایی پتانسیل های سرزمین پیش از استقرار بر روی آن و بارگذاری کاربریها و فعالیتهای شهری بسیار حائز اهمیت است. بنابراین از آنجایی که حفظ ترکیب فیزیکی متعادل و موزون شهر مستلزم مدیریت و برنامه ریزی صحیح آن است این دلایل ما را بر آن داشت تا برای پتانسیل یابی مناطق مستعد توسعه آتی شهر داریون با استفاده از مدل تاپسیس و فاکتورهای مؤثر مانند کاربری اراضی، فاصله از معابر اصلی، فاصله از رودخانه، فاصله از شهر، فاصله از روستا، زمین شناسی، خاک، ارتفاع، شیب و مناطق خفاظت شده به این پژوهش بپردازیم. و با وزن دهی مناسب به معیارها، اهمیت و جایگاه هر معیار و میزان نقشی که در توسعه دارد را مشخص کنیم، در نهایت پس از همپوشانی لایه ها،5 منطقه به دست آمد و از این میان حدود 62 درصد معادل 93542.5 کیلومتر در کلاسی با تناسب زیاد و بسیار زیاد قرار گرفته است. بنابراین مشخص گردید که به جزء مساحتی کمتر از یک سوم منطقه، سایر نواحی شهر با محدودیت اکولوژیک عمده ای روبرو نیستند.